Rada… przyjęła dyrektywę mającą na celu ułatwienie warunków wjazdu i pobytu na terytorium UE obywateli państw trzecich w celu podjęcia pracy wymagającej wysokich kwalifikacji.
Dyrektywa stwarza atrakcyjniejsze warunki podejmowania przez pracowników z krajów trzecich pracy wymagającej wysokich kwalifikacji w państwach członkowskich Unii, poprzez stworzenie przyspieszonej procedury wydawania specjalnego zezwolenia na pobyt i pracę zwanego „NIEBIESKĄ KARTĄ UE”.
Niebieska Karta ułatwi jej posiadaczom dostęp do rynku pracy i zapewni im szereg praw społeczno-ekonomicznych oraz korzystne warunki łączenia rodzin i przemieszczania się po całej UE.
Dyrektywa określa wspólne kryteria, jakie państwa członkowskie UE mają ustalać dla osób ubiegających się o Niebieską Kartę, bez uszczerbku dla korzystniejszych warunków przewidzianych w prawie krajowym.
Okres ważności Niebieskiej Karty UE będzie wynosić od jednego do czterech lat, z możliwością przedłużenia. Niebieską Kartę można również wydać lub przedłużyć na krótsze okresy, aby objąć okres umowy o pracę plus trzy miesiące.
Po osiemnastu miesiącach legalnego pobytu w pierwszym państwie członkowskim jako posiadacz niebieskiej karty UE dana osoba i członkowie jej rodziny mogą, pod pewnymi warunkami, przenieść się do państwa członkowskiego innego niż pierwsze państwo członkowskie w celu podjęcia pracy wymagającej wysokich kwalifikacji.
Zgodnie z zasadami określonymi w dyrektywie posiadacze Niebieskiej Karty UE będą traktowani na równi z obywatelami państwa członkowskiego wydającego Niebieską Kartę w zakresie:
• Warunki pracy, w tym wynagrodzenie i zwolnienie
• Wolność zrzeszania się
•Kształcenie, szkolenie i uznawanie kwalifikacji
• Szereg przepisów prawa krajowego dotyczących ubezpieczeń społecznych i emerytur
• Dostęp do towarów i usług, w tym procedury uzyskania mieszkania, usług informacyjnych i doradczych
• Swobodny dostęp do całego terytorium danego państwa członkowskiego w granicach przewidzianych przez prawo krajowe.
Po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym UE państwa członkowskie będą miały dwa lata na wprowadzenie nowych przepisów do swojego prawodawstwa krajowego.
Źródło: Komisja Europejska